Kimsesiz sise teslim bir ormanda buradaki tek insan benim diye düşünürken, önünüzdeki dev kaya duvarında bir merdivenin size baktığını dünyanın başka hiçbir ülkesinde göremezdiniz. Yüzlerce basamakla gökyüzüne doğru yükselen solucan deliğinden yukarıya çıkarken duvarlardaki binlerce örümcek, akrep ve çıyanın huzursuz titreyişlerinin tehdidi altında merakınıza tutsak bedeniniz, korkularınızı öteleyip ilerlerken keşif içinde keşfi, sadece Anadolu'da yaşarsınız. 

Ve onu televizyonlara, gazetelere taşırsınız. Sonra da insanlardan bir ilgi beklersiniz. Ama insanlar ilgisizdir. Umarsızlığa şaşarsınız... 

Ben tarihin ilk kalp para basılan darphanesini buldum. Hiiii!!!!

Ben insanlığa demiri hediye eden ilk ocakları gördüm. Neee!!!

"Aşka gel aşka..." "Ana beni eversene..." 

Allah yardımcımız olsun.

Böyle bir ülkede benim gibi olmak mı yoksa televizyonlarda parmağını milletin gözüne doğru uzatıp "Aşka gel aşka" demek mi mübahtır acaba?

Bunu söylüyorum ki artık bilinmeyen değerlerimiz bilinir olsun ve sorumluluk taşıyanlar da artık sorumluluğunu anlasın.